GAZİPAŞA’DA bir asırdan fazla bölge halkına hizmet veren değirmen, teknolojinin gelişmesiyle kapandı. Dedesi ve babasından sonra yıllarca kendisinin işlettiği değirmenin kapısına kilit vuran Nuri Özdemir (65), "Dedemden sonra babam ve ben 2000 yılına kadar bu değirmende buğday, arpa ve mısır öğüttük. Yeniliklerle birlikte un değirmenleri ve fabrikaları çıkınca biz de bıraktık" dedi. Gazipaşa'ya yaklaşık 40 kilometre mesafedeki Doğanca Mahallesi Değirmen Deresi mevkiinde yaz kış kurumayan dere önüne taştan inşa edilen asırlık su değirmeni, tarihe ışık tutmayı sürdürüyor. Dik bir arazi üzerindeki akar su kenarına yaklaşık 150 yıl önce inşa edilen ve iki bölümden oluşan değirmenin, bir bölümü buğday, diğer bölümü ise mısır öğütme için tasarlanmış. Dereden içeriye aktarılan suyun çember konumda ve yaklaşık 1 ton ağırlığındaki iki taşın dönmesini sağladığı ve yıllarca buğday, arpa, mısır gibi ürünler öğütüldüğü değirmen günümüzde ise teknolojiye yenik düştü. Bir asırdan fazla bölge halkının ihtiyacını karşılayan değirmenin kapısına kilit vuruldu.

Dedesinden, babasına, ondan da kendine kalan ata mesleğini 22 yıl sürdüren ve modernleşmeyle birlikte su değirmeninin kapısına kilit vuran Nuri Özdemir, "Bu değirmen atalarımızdan, dedemizden kalma. 1978 yılından bu güne bizde. Babamla yaklaşık 40 yıl bu su değirmenini işlettik. Babam rahmetine kavuşunca bizler de bıraktık. Çocukluğum bu değirmende geçti. Gazipaşa'nın birçok mahallesinden eşek ve katırlarla bu değirmene buğday getirenler olurdu. Günlerce değirmen sırası beklerlerdi. O yıllarda modern un değirmenleri yoktu. Modern un değirmen ve fabrikalar açılınca su değirmenleri bitti. Dedem 1978 yılına kadar bu değirmeni işletti. Dedemden sonra babam ve ben 2000 yılına kadar bu değirmende buğday, arpa ve mısır öğüttük. Yeniliklerle birlikte un değirmenleri ve fabrikaları çıkınca biz de bıraktık" dedi.